Προσευχή

Πάντα είχα μία ανάγκη να πιστεύω.
Κι ενώ δεν συμφωνούσα με τους παπάδες
και ξέρω ότι κάθε θρησκεία περιορίζει την
σκέψη,εγώ είχα αυτή την ανάγκη.
Ίσως επειδή ένιωθα την ασημαντότητα του
ατόμου στο σύμπαν,ήθελα να έχω ένα παλτό
να με προφυλάξει. Κι έτσι από μικρή έκανα
προστάτιδα μου την Παναγία. Χωρίς κάποιο
συγκεκριμένο λόγο.Ετσι ένιωθα προστατευμένη
Όποτε περνούσα από εκκλησία άναβα ένα κεράκι
και ευχαριστούσα για την ευτυχισμένη ζωή μου.
Κι όποτε είχα δυσκολία ζητούσα βοήθεια.
Παρότι στην εκκλησία δεν πήγαινα παρά μόνο
Πάσχα, Χριστούγεννα, δηλαδή τυπικά όπως πάνε όλοι
για την παράδοση. Δεν πείραξα ποτέ κανέναν,
μα ούτε και βοήθησα ουσιαστικά.
Ο άντρας μου που βοηθάει, είναι άθεος.
Ακούγεται αστείο κι όμως...
Κι όταν κάναμε παρεϊστικες συζητήσεις με τους
φίλους μας και με κολλάγανε στον τοίχο με τα
επιχειρήματά τους περί χριστιανισμού,εγώ συμφωνούσα
μαζί τους και τους εξηγούσα την ανάγκη μου να μην
νιώθω μόνη. Η λογική μου λέει πως δεν υπάρχει τίποτε.
Ο φόβος μου λέει πως υπάρχει.
Εδώ και λίγο καιρό αποφεύγω τις εκκλησίες εννοώ το
καθιερωμένο άναμμα του κεριού. Κι όμως δεν έπαψα
να φοβάμαι ούτε μπορώ να χωνέψω ότι δεν υπάρχει
τίποτε πέρα από αυτό εδώ... κι ας το ξέρω.
Ακροβατώ.
Πάντα ήθελα να υπάρχει μία μικρή ελπίδα.
Τώρα πια την έχασα μα νιώθω ήσυχη. Ποιον κοροιδεύω?
Νιώθω όμως και κρύο. Δεν έχω πια το πανωφόρι που
ζέσταινε τους φόβους μου. Προσπαθώ να τα καταφέρω
σαν έφηβος, που μόλις ενηλικιώθηκε.

ΔΗΜΗΤΡΑ

Χρόνια πολλά στην κόρη μου,
χρόνια πολλά σε σενα που έφυγες νωρίς!
Ελα σήμερα και στέγνωσε το δάκρυ μου
με το γλυκό σου χάδι.
Φύσηξε μέσα μου και δίωξε τα σύννεφα
να πάρω δύναμη να συνεχίσω..
Γλυκιά μου, όμορφη, μανούλα.

To αφιερωνω στους διαδικτιακους μου φιλους.
Περναω τριημερο Βιταλη .....που λεει και ο αντρας μου.

Κι εγω του ειπα να μην μου πολυκολλαει γιατι θ αρχισω να ακουω Ζηνα!!!!
Εεεε....μα!

Ψηφίζουμε........

Είμαι σε άδεια. Ο θεός να την κάνει.
Τελοσπάντων. Είχα μαζέψει ένα σωρό
δουλειές να κάνω, που λόγω των ακατάστατου
ωραρίου της δουλειάς μου δεν μπορώ να τις κάνω.
Μία από αυτές ήταν να πάω στο ΙΚΑ, στο τμήμα
συντάξεων, να ρωτήσω κάτι για την σύνταξη
του πατέρα μου. Έφτασα 11:00 και μπήκα στην ουρά
με το χαρτάκι μου. Με μεγάλη απορία είδα πολύ κόσμο.
΄Συνήθως έχει λιγότερο ΄σκέφτηκα. Όλοι ήταν αναστατωμένοι.
Οι συνταξιούχοι εννοώ. Πήγανε να πάρουν τις συντάξεις τους και
βρήκανε λιγότερα. Καταλαβαίνετε !!! Μου μάτωσε η ψυχή.
Δεν φτάνει που παίρνουνε συντάξεις της φτώχειας, περιμένουνε
σαν τα ζώα στην ούρα ώρες μες το κρύο η την ζέστη ανάλογα,για να
πάρουνε την πενιχρή σύνταξή τους , πληρώνουν τα φάρμακά τους
για να τα πάρουνε και μετά ξανα περιμένουνε
στην ουρά για να πάρουνε τα λεφτά από τα φάρμακα,πληρώνουν
τους φόρους τους και με το παραπάνω, τους κόβουν και λεφτά.
Έκτακτη εισφορά βγήκε και είπε ο υπάλληλος του ΙΚΑ.
<<Κι εγώ πως θα περάσω παιδάκι μου?>> αναρωτήθηκε μία γιαγιά φωναχτά.
<<Τα παιδιά μου με βοηθάνε. Η σύνταξη δεν φτάνει . Πως να ζητήσω κι άλλα .
Και τα παιδιά μου έχουν υποχρεώσεις, δάνεια.>>
Κατέβηκα τις σκάλες μετά από δύο ώρες αναμονή. Αυτό είναι μια άλλη
πονεμένη ιστορία. Όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες έφευγαν ένας
ένας μονολογόντας το πρόβλημα τους. Κατασκασμένη βγήκα στο δρόμο
με έναν κόμπο στον λαιμό. Δεν τους αξίζει .......και φταίω εγώ γι αυτό.......

Εκλογές????

Ένα πανηγύρι ......κατάντησαν τις εκλογές.

Για ποιούς μιλάω ? Για τους πολιτικούς

και για τους δημοσιογράφους

Και γιατί όχι βγάζουν πολλά λεφτά, και

οι μεν και οι δε. Οι δημοσιογράφοι κάνουν

την τρίχα τριχιά εφόσον φέρνει νούμερα

κατ επέκταση και λεφτά και οι πολιτικοί

μας εκθέτουν τους υποψήφιους βουλευτές !

Τον Ανατολάκη, την Τσιντικίδου, την Μπάρμπα,

παραλίγο τον Ψινάκη ,ευτυχώς δεν δέχτηκε η

άλλη που μου διαφεύγει το όνομά της που τραγουδάει

το καράβι που το σέρνει το νινί. Την γλυτώσαμε απ

αυτή δεν δέχτηκε έχει πολλές υποχρεώσεις φέτος που

είναι στα φόρτε η καριέρα της. Στις επόμενες εκλογές

όμως που θα έχει τακτοποίησή τα προσωπικά της, ίσως

μας δώσει τα φώτα της να ξελασπώσουμε την Ελλάδα!

Δεν ντρεπόμαστε λίγο ξαναλέω εγώ!

Αλλά δεν φταίνε αυτοί ,εμείς που αποβλακωθήκαμε

απ την πολλή tv.

Κι ύστερα μου λες για δε σου γράφω..............

Ωραία η Μαρίνα δε λέω...........αλλά......

τι να πει στη βουλή?

ΘΑ ΘΑ ΘΑ ..........

Τι μπορεί να τάξει για να αντιστρέψει το κλίμα?

Μα είναι δυνατόν ! Μας φτύσανε ξεδιάντροπα απ

όλες τις μεριές! Πόσους λαγούς με πετραχήλια να

τάξει ακόμα? Ποιός έχει όρεξη ν ακούσει πάλι

κακοβαλμένα παραμύθια ? Ποιός να πιστέψει ?

Κι οι δημοσιογράφοι στο Μega παρομοιάζουν την

κατάσταση με ποδοσφαιρικό αγώνα.

Πόσα γκολ θα βάλει το Πασοκ και τέτοια!

Στου κασίδη το κεφάλι.....

Δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ!!!

Aφιερωμένο...

Αφιερωμένο στους αγγέλους που περάσανε απ την ζωή μας. Για μένα είναι η μαμά μου.

Ευχαριστώ τον Νικόλα Παπανικολόπουλο που μου το δάνεισε.
.

Κουρασμένος και ο κρατικός μηχανισμός............

Tα καταφέρανε και φέτος!

Αχ κατακαμμένη Ελλάδα.

Πάλι δεν δώσανε την απαιτούμενη προσοχή.

Πάλι υπολογίσανε λάθος.

Πάλι ο κρατικός μηχανισμός δεν λειτούργησε.

Πάλι κάηκαν σπίτια.

ΤV Ασχολήσου....(Θ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ)

Κι ενώ όλοι είναι ακόμα στις παραλίες , τα κανάλια μάς ενημερώνουν
για τον καιρό , τα νέα σήριαλ και τις μεταγραφές των μεγαλοδημοσιογράφων.
Τους αδικώ :)) , λένε και για το συνταξιοδοτικό. (Sorry mega, alpha κ.τ.λ.)
Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος (κρατούμενος για τα Δεκεμβριανά αν θυμάστε)
βρίσκεται στο νοσοκομείο Σωτηρία.<< Το μόνο όπλο που έχω είναι το σώμα μου>> ,
είπε <<για να με ακούσει το κράτος>>. Έχουν περάσει πάνω από 30 μέρες,από
τότε που ξεκίνησε την απεργία πείνας. Κι ενώ έχει ενημερωθεί ότι πάνω από
τις 30 μέρες θ αρχίσουν ζωτικά όργανα να έχουν ανεπανόρθωτα προβλήματα ,
αυτός συνεχίζει να διεκδικεί Τι άλλο? Την ελευθερία του.
<<Δεν θέλω να πεθάνω >>είπε, <<θέλω να ζήσω ελεύθερος . Και είναι ο μόνος τρόπος>>.
Κινητοποιήσεις γίνονται παντού Λάρισα, Πάτρα , Αθήνα .
Δεν θέλουμε κι άλλον Αλέξη κύριοι της δημοκρατίας .

Χωρίς κινητό......

Πριν από αρκετά χρόνια εμφανίστηκε το θαύμα.

Τηλέφωνο χωρίς καλώδια και όχι ασύρματο

για μέσα στο σπίτι αλλά κινητό! Το παίρνεις

και πας παντού σου τηλεφωνούν και τηλεφωνείς

όπου κι αν βρίσκεσαι Σε βρίσκουν, και τους

βρίσκεις, παντού, όλοι . Από φίλους μέχρι την

αστυνομία, c i a κ.τ.λ. Μεγάλο κατόρθωμα!

Τρέξαμε όλοι να αγοράσουμε κι ας ήτανε

τσουχτερή η τιμή του.

Στα καφέ στα τραπεζάκια μόστραρε δίπλα

από τα τσιγάρα και ο κάτοχός του, καμάρωνε

σαν γύφτικο σκεπάρνι. Ασε όταν χτύπαγε

κιόλας όλοι σε κοιτάζανε με θαυμασμό.

Μικρό (κι ας μας φαίνονται τώρα παντόφλες)

σε σχέση με τα σταθερά, αναρωτιόμασταν που

τα χωράει όλα αυτά!!!

Κι έτσι βρίσκαμε πια τους φίλους μας όλες τις

ώρες παντού . Καταργήσαμε και τις ώρες

κοινής ησυχίας. Κάποτε λέγαμε περίμενε

να περάσει το μεσημέρι να τηλεφωνήσεις

μην τυχόν και κοιμάται κανείς και ενοχλήσεις.

Με το κινητό αυτό καταργήθηκε ως δια μαγείας

ότι ώρα γουστάρει του καθενός ντριν.

Κι έτσι τηλεφωνεί η σύζυγος στον άντρα της 150

φορές που είναι σε επαγελματικό ραντεβού,

να μην σου πω ότι ζητάει να μιλήσει και με τους

συνεργάτες (για να το σιγουρέψει) να τους πει

μία καλησπέρα. Κι αλίμονό του εάν δεν το απαντήσει

τότε μία εξήγηση υπάρχει ότι είναι με γκόμενα!

Τίποτε δεν μπορείς να κάνεις που να μην το ξέρουν οι

άλλοι γιατί η πρώτη ερώτηση είναι.. που είσαι?

Και ούτε μπορείς να αποφύγεις κάποιον που δεν

γουστάρεις γιατί οκ δεν απαντάς γιατί υποτίθεται

ότι δεν το άκουσες η αναπάντητη όμως είναι εκεί

και σε περιμένει!!! Δεν έχεις δικαιολογία.

Το χειρότερο είναι να σε πάρει ο εργοδότης σου ενώ

είσαι σε άδεια για να σου πει να γυρίσεις επειδή

ο υπάλληλος για τις άδειες την έκανε!

Εκτός του ότι προσθέσαμε άλλο ένα μεγάλο έξοδο.

Γιατί κοστίζει πολύ. Επίσης προκαλεί αϋπνία, νεύρα ,λόγο

της ακτινοβολίας που εκπέμπει και βάζεις συνέταιρο,

στην προσωπική σου ζωή η μάλλον ντετέκτιβ.

Δε λέω έχει και τα καλά του μπορείς να πάρεις

την οδική όταν μένεις από μπαταριά η λάστιχο.

Όταν επίσης μπλέξεις σε μποτιλιάρισμα και

αργήσεις να πας στη δουλεία η χειρότερα

όταν χρειαστείς γιατρό σε κανένα κατσικοχώρι

(αλλά μήπως θα ρθει ? Εδώ δεν έρχεται στην Αθήνα!).

Λοιπόν εγώ φίλοι μου δεν έχω κινητό και αυτό

εδώ και 4 χρόνια. Στην αρχή το ξέχναγα στην τσάντα

μου και ούτε που έδινα σημασία όταν χτυπούσε.

Μάλιστα κάποιες φορές με ενοχλούσε και αναρωτιόμουνα

ποιος γάιδαρος το αφήνει να χτυπάει και μας πήρε τα

αυτιά. Κι έτσι το έβγαλα και από την τσάντα μου.

Όταν μου ζητάνε αριθμό κινητού και λέω ότι δεν

έχω βλέπω πάντα μία έκφραση μεγάλης απορίας.

Πιο φυσικό είναι να πεις σε κάποιον ότι είσαι

άστεγος (ιδιαίτερα στις μέρες μας ) παρά ότι δεν

έχεις κινητό. Σε θεωρούν κάτι σαν ανάπηρο.

Εγώ πάντως απολαμβάνω την <ελευθερία μου>.

15AYΓΟΥΣΤΟΣ

Χρόνια πολλά σ΄όλους τους εορτάζοντες.

15 Αυγούστου τίποτε δεν είναι ανοιχτό.

Ούτε τσιγάρα δεν βρήσκεις να πάρεις!

Εγώ δουλεύω πρωινή ευτυχώς.

Ξέρω ξέρω....μόνο τα ρολόγια δουλεύουν

σήμερα!! Αναρωτιέστε εάν είμαι κούκος???

Όχι ούτε ταξιτζού είμαι ( αν κι απ ότι

βλέπω ούτε αυτοί πολυδουλεύουν σήμερα)

ούτε κούκος :))) Ρεσεψιονίστ είμαι.

Τέτοιες μέρες έχω μεγάλη τσαντίλα γκρρρρρ

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΜΟΥ

Μία από τις μεγάλες μου αγάπες, είναι ο Πειραιάς.
Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα στον Πρ.Ηλία.

Η γειτονιά μου ήτανε πανέμορφη. Mικρά στενάκια,

και πολλά σκαλιά. Αυτό έδινε την δυνατότητα για

πολλά παιχνίδια. Φίλοι μου η Δώρα ο αδελφός της

ο Γιάννης (γνωστός μουσικός σήμερα), ο Αλέξανδρος,

η Μπουμπού , η Λένα, ο Στέφανος με τις αδελφές του

τις δίδυμες, η Αφρούλα με τον αδελφό της τον Άκη

η κολλητή μου η Άλκηστις και ακόμα καμιά εικοσαριά

παιδιά. Παιχνίδια, ποδήλατα, φωνές ατελείωτες.

Κανένα δεν ενοχλούσαν τότε. Άλλωστε όλα τα σπίτια

είχαν παιδιά. Ησυχάζαμε μόνο όταν είχαμε πρωτάθλημα

σκάκι η διαγωνισμό γιουροβίζιον που τον οργάνωνε ο

Γιάννης φυσικά με συνοδεία κιθάρας .

Μεγαλώνοντας ο μπαμπάς μου με άφηνε μόνο μαζί του

να βγαίνω και με τον φίλο μας τον Κώστα που ήτανε

μεγαλύτεροι. Εγώ όπως καταλαβαίνεται ήμουνα όλο

στην κλάψα και το παρακαλετό για να με παίρνουν

μαζί. Ομολογώ όμως ότι ήμουνα τυχερή είχα πάει σε πολύ μικρή

ηλικία ντισκοτέκ . Στη Serenade αρχικά, στο Κολωνάκι,

στη San Loretzo στη Βούλα στο Μπίτσουλα στη Γλυφάδα και

φυσικά στο Cavo Doro . Τις περισσότερες φορές με κρύβανε

να μην με δουν στην πόρτα, και πέρναγα μια αγωνία γιατί

κάποια φορά δεν με βάλανε και τους χάλασα όλο το βράδυ.

Φυσικά τότε δεν γυρίζαμε το πρωί οι ντισκοτέκ άνοιγαν

κατά τις 21:00 και κατά τις 12:00 επιστρέφαμε σπίτι.

Αργότερα στο λύκειο αρχίσαμε να πηγαίνουμε σε καφετέριες.

Βρισκόμασταν όλοι στου Παπασπύρου. Μία παρέα 20 ατόμων.

Εκεί πρωτοερωτεύτηκα τον Αντώνη πολίστας και πολύ

δημοφιλής. Πήγαινα στο 5ο Καστέλας οι παρέες όμως ήτανε

από το 6ο. Οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν αθλητές κολυμβητές,

ιστιοπλόοι, πολίστες, μπασκετμπολίστες. Αγαπιόμασταν όλοι

πολύ. Σ αυτές τις ηλικίες δεν υπάρχουν σκοπιμότητες και

συμφέρον κι όλα έχουν μια δόση υπερβολής.

Αργότερα ξεκίνησα δουλειά με τα ξενοδοχεία και έφευγα για

μήνες. Μου έλειπε ο Πειραιάς και οι φίλοι μου πολύ.

Όταν γύριζα πρωί αφότου έπινα καφέ με την μαμά μου,

βγαινα βόλτα στο Πασαλιμάνι πήγαινα από την πισίνα

μέχρι την πλατεία Αλεξάνδρας κοίταζα τις βάρκες την

θάλασσα και γέμιζα από Πειραιά που τόσο μου είχε

λείψει. Δεν τον αλλάζω τον Πειραιά μου με τίποτα.

Ισως γιατί μπορείς να δεις ουρανό χωρίς κτήρια.

Να μην σταματάει το βλέμμα σου πουθενά. Οι άνθρωποι

είναι ποιο χαμογελαστοί ίσως η θάλασσα τους κάνει

πιο κοινωνικούς η λόγο του Ολυμπιακού που παίρνει

κάθε χρόνο το κύπελλο!!! Όταν βρίσκομαι μακριά και

συναντήσω έναν Πειραιώτη τον καταλαβαίνω αμέσως.

Είμαστε πληθωρικοί η και λίγο βλάχοι που λένε μερικοί.

Λαϊκοί θα έλεγα εγώ μου αρέσει όμως.

Χωρίς σχόλια...........

Κι ο Καραμανλής ετοιμάζει νέο υπερυπουργείο για να ελέγχει τα υπόλοιπα

υπουργεία!!!

Να γελάσουμε λίγο!!

Επιστρεψαμε σνιφ σνιφ ........

Γυρίσαμε σνιφ!!!

Πάλι εδώ !

Είμασταν στον παράδεισο!!!

Περάσαμε υπέροχα!

Η σειρά σας τώρα !

Μα που πήγαν όλοι?

ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Φεύγουμε αύριο για 20 μέρες .

Εύχομαι σε όλους καλό καλοκαίρι!

Θα τα ξαναπούμε τον Αύγουστο.

Φιλάκια και καλές βουτιές.

αντιρατσιστικό φεστιβάλ

Εχτές βρέθηκα στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ στο Ρέντη.
Μία γιορτή για τους ανθρώπους του κόσμου!
Ήταν όλοι χαρούμενοι. Γεμάτο χρώματα απ όλο τον κόσμο.
Υπέροχες παραδοσιακές στολές,περίπτερα με χειροποίητα
παραδοσιακά στολίδια,ρούχα,μπιζού,γλυκά κ.α.
Μυρωδιές από μπαχαρικά,υπέροχα φαγητά από όλο
τον κόσμο. Μουσικές φανταστικές.Ολοι χορεύανε πίνανε
διασκέδαζαν! Ολοι μαζί, απ όλα τα κράτη!Σαν αδέλφια
γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι αυτού του κόσμου.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ο ρατσισμός και η ξενοφοβία
αυξάνονται. Και όχι μόνο στην Ελλάδα είναι παγκόσμιο φαινόμενο
μαζί με την στροφή των περισσότερων κρατών προς τα συντηρητικά
κόμματα. Η παγκόσμια οικονομική αστάθεια φέρνει τους λαούς να ρίχνουν
το φταίξιμο στους ξένους. Αυτοί φταίνε για την ανεργία,την εγκληματικότητα
και την ανέχεια Ίσως επειδή είναι διαφορετικοί Έχουν άλλο χρώμα άλλη
θρησκεία,φταίνε με λίγα λόγια!!! Είναι εύκολο να κατηγορηθούν μιά και
είναι αδύναμοι. Το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό μια και η υπάρχουσα
κατάσταση μας παραπέμπει σε άλλα χρόνια αρκετά πίσω.
Τους αποκαλούμε έγχρωμους.
Κι όμως εχτές διάβασα κάτι πολύ έξυπνο κι αληθινό:
Όταν γεννιέμαι είμαι μαύρος.
Όταν μεγαλώνω είμαι μαύρος.
Όταν κάθομαι στον ήλιο είμαι μαύρος.
Όταν φοβάμαι είμαι μαύρος.
Όταν αρρωσταίνω είμαι μαύρος.
Όταν πεθαίνω είμαι μαύρος.
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε:
Όταν γεννιέσαι είσαι ροζ.
Όταν μεγαλώνεις γίνεσαι άσπρος.
Όταν κάθεσαι στον ήλιο γίνεσαι κόκκινος.
Όταν φοβάσαι γίνεσαι κίτρινος.
Όταν αρρωσταίνεις γίνεσαι πράσινος.
Όταν πεθαίνεις γίνεσαι γκρι.
Κι ύστερα αποκαλείς εμένα έγχρωμο!!
Σίγουρα όλη αυτή η κατάσταση εξυπηρετεί κάποιους και κάτι.
Αντισταθείτε σε κάθε είδους ρατσισμό και ψάξτε πίσω απ την κουρτίνα............
Καλημέρα σας.

I am back κι οποιον παρει ο χαρος!!

Περιμενοντας κατι να αλλαξει, μια και μονο αυτο μας φτιαχνει την διαθεση,
διαπιστωσα οτι ολα μενουν ιδια.Στασιμα θα ελεγα.Το καλοκαιρι στην ωρα του,μπορει και λιγο νωριτερα.Η ζεστη αφορητη οπως περυσι.Το προβλημα με το παρκινγκ παντα εδω.
Οι ωρες που δεν μας φτανουν γιατι φορτωθηκαμε πολλα,εδω.Ο εργοδοτης που γκρινιαζει
εχει δεν εχει δουλεια,εδω.Ο μακακας με τα πανηγυρτζιδικα σουξεδακια και το σουπερ διαστημικο εργαλειο στην διαπασων εξω απο την πορτα μου!Το πασοκ παλι εδω με προεκλογικες φαμφαρες.Ο καραμανλης ε οχι εδω!!! Καπου θα ειναι παλι κι οταν θα γυρισει θα αρχισει παλι τα ομερτα.Ειμαι σιγουρη οτι δεν θα ξερει για την επιχειρηση σκουπα στο κεντρο της Αθηνας με τους λαθρομεταναστες!Που θα τους στοιβαξουν αραγε τους κακομοιρους? Ο δικος του ομως τα πηρε για να τους μπασει!Η δεν ειναι δικος του? Κι αν δεν ειναι γιατι δεν τον μπουζουριαζει?Τα παιδακια στην αφρικη το 2009 πεθαινουν απο ασιτια και ειναι ακομα εδω.Ολοι σφαζονται για τα λεφτα ποιος θα παρει τα περισσοτερα.Μα ειναι δυνατον ανθρωποι που διαχειριζονται τετοιο ογκο ευθυνων με τοσο μυαλο να μην γνωριζουν οτι τα σαβανα δεν εχουν τσεπες? Ουτε οι παπαδες δεν το ξερουν? Ολοι με εναν λογαριασμο offshore(ετσι γραφετε?) Οτι οση γη και να αγορασεις
μονο δυο μετρα σου αναλογουν? Βοηθηστε ρε να περασουν κι αλλοι καλα!Για λιγο ειναι ετσι κι αλλιως. Δεν ειναι για χόρταση. Μονο την κυρα Ντινα παραδεχομε που τ΄ εχει με τον χασαπη.Πλυθωρικη αυτη μεσα σ ολα.Κι ο συζυγος ο κυρ Θανασης σαν μυγοχεσμα.Ε τι να κανει η γυναικα αφου εχει περισσια χαρα να μην μοιρασει στους στερημενους?
Φιλακια.

MANΑ

Τόσες μέρες δεν είχα το κουράγιο, κι όταν ξεκινούσα κάτι να γράψω,
δεν έβρισκα λέξεις. Ποιά λέξη μπορεί να περιγράψει το μεγαλείο
της ψυχής μιάς μάνας? Ήτανε πάντα εκεί στις δύσκολες.Είχε στα
χέρια φάρμακο που γιατρεύει την ψυχή.Ο λόγος της πάντα γλυκός.
Καμάρωνε όταν κάτι πετυχέναμε και φούσκωνε σαν παγόνι.
Ποιό πολύ χαρά είχε εκείνη από εμάς.Ηξερε να συγχωρεί και να
δικαιολογεί όσους δεν της φέρθηκαν όπως έπρεπε.Εγώ είχα τις
αντιρρήσεις μου ήμουνα πάντα ποιό σκληρή στην κριτική μου.
Ηξερε να αγαπάει και να το δείχνει.Δεν σκεφτότανε εάν πληγωθεί.
Με συμβούλευε, μην δίνεις σημασία αγάπη μου μιλησέ τους είσαι
μικρότερη εσύ πρέπει να τους πλησιάσεις μου έλεγε,όταν εγώ θύμωνα
με τους συγγενείς.Στα παιδιά μου έκανε όλα τα χατήρια όπως όλες
οι γιαγιάδες.Τα μεγάλωσε μιά και εγώ δουλεύω.Κι εκείνη δούλευε
δυόμιση χρόνια έπαιρνε σύνταξη.Ταλεπωρημένη όλα της τα χρόνια
χωρίς ρεπό 24 χρόνια καθότανε μόνο στην άδειά της τον Αύγουστο.
Παρόλα αυτά σχόλαγε και ερχότανε κατευθείαν σπίτι μου.
Τα παιδιά μου έλεγε τα παιδάκια μου.Κοκέτα πάντα χτενισμένη
στο σπίτι της είχε πάντα ρόλεϊ.Χωρίς κραγιόν δεν έβγαινε.
Τα ρούχα της πάντα μοντέρνα.Χαμογελούσε πάντα. Ακόμη και στην
εντατική, ήτανε η μόνη πού γέλαγε στον θάλαμο.Μας έδειχνε στους
νοσοκόμους εμένα και τον αδελφό μου.Τα παιδιά μου έλεγε με περηφάνια.Ομορφα δεν είναι? Και ο νοσοκόμος γέλαγε και μας έλεγε όλο για έσας μου λέει.
Είμαι τυχερή που είχα τέτοια μάνα.Θυσία γινότανε όχι μόνο για μένα
αλλά για όποιον ζήταγε την βοήθειά της.Κι εκεί που δεν ζητάγανε βοήθεια
εάν έπεφτε στην αντίληψή της βοηθούσε.Αγνωστο κόσμο.Για την ψυχή του
πατέρα μου έλεγε, αφού μπορώ.Στην δουλειά μου,μου έλεγε μην τρέχεις
τις καμαριέρες να τις σέβεσαι κάνουν πολύ δύσκολη δουλειά κι όπου
μπορείς να τις καλύπτεις να δεις ότι θα δουλεύουν χαμογελαστές
παρόλη την δυσκολία της δουλειάς.Μην ξεχνάς πριν πάρω σύνταξη
κι εγώ τέτοια δουλειά έκανα.
Οπου πήγαινε μου έπερνε και ένα χαϊμαλί με χάντρες και χρώματα
ήξερε οτι μου αρέσουν δεν ερχόταν ποτέ με άδεια χέρια.
Και στο σπίτι μου τα ίδια πάντα με σακκούλες από το supermarket.
Mε έπαιρνε στην δουλειά κάθε μέρα,και καταλάβαινε από την
φωνή μου πως νιώθω.Παράξενο δεν είναι?
Ελπίζω να υπάρχει κάτι μετά απο εδώ να μην γινόμαστε χώμα.
Κρίμα τέτοιες ψυχές να χάνονται.
Στο αφιερώνω μανούλα, ευχαριστώ, δεν θα μπορούσες να είσαι καλύτερη.
Θα είσαι πάντα στην ψυχή μου.

θαλασσα (ημερολογιο)

Σημερα Τριτη μια απο τις χειροτερες μερες της ζωης μου.
Απο το πρωι νιωθω μια αγωνια,ανεξηγητη μια και τα
προγνωστικα για να ακουσω καλα νεα απο τους γιατρους
φαινονται χλωμα.Το στομαχι μου και ο λαιμος μου ενας
κομπος εδω και πολυ καιρο.Ειμαι στη δουλεια και
ειναι μια ησυχη μερα.Εχω την τυχη να δουλευω διπλα στη
θαλασσα,και απο την τζαμαρια την βλεπω στα 10 μετρα.
Σημερα σε αντιθεση με μενα αυτη λαμποκοπαει.
Εχει ενα ελαφρυ κυματακι κι ηλιος που πεφτει επανω της
την κανει να χρυσιζει.Δεν παιρνω τα ματια μου απο πανω
της ακομα και τωρα που γραφω της ριχνω κλεφτες ματιες.
Σαν καταπραυντικο στην ψυχη μου,με ηρεμη αφανταστα.
Με καθησυχαζει..... μου μιλαει....ησυχασε....ολα καλα
θα πανε......

Προσπαθει...

-Πνιγομαι!!!Πνιγομαι προσπαθουσε να φωναξει.
Μα οσο προσπαθουσε τοσο περισσοτερο νερο
εμπαινε στο στομα της.Πανικο ενιωθε δεν
εβρισκε κατι να πιαστει να σωθει.Το κορμι της
ετρεμε απο φοβο και απο το κρυο νερο.
Σωστε με φωναξε κλαιγοντας ενω πηγαινε στον
πατο.Εκλεισε τα ματια της σφιχτα και οταν τα
ξανανοιξε ητανε σε ενα βραχο πεταγμενη.Κι ο ηλιος
ζεσταινε το παγωμενο κορμι της.Ποτε εγινε μερα?
Ποιος ειναι αυτος που αποφασισε οτι πρεπει να ζησει
και την τραβηξε στο βραχο ουτε και ξερω.
Εμεινε ετσι καμποσες μερες και ενιωθε ομορφα και
ισως να ξεχασε τι ειχε συμβει.Και την πηρε ο υπνος.
Ωσπου καποιος με βια την ξαναπεταξε και ξαγινε νυχτα
και ξαναρχισε το κρυο.
Ποιος θα την παρηγορησει οταν ξαναβγει μισοπνιγμενη?
Τη λογια θα απαλληνουν τον πονο της ???

2ο Μερος Θα ηθελα......

Που ειχαμε μεινει?
Α ναι χρειαζομαστε υγεια,δουλεια,φιλους καλους,συντροφο,λεφτα.
Και μαλλον εχτες στη βιασυνη μου τα μετρησα λαθος ειναι πεντε
μεχρι εδω.Βεβαια αυτο θελω και για τους δικους μου ανθρωπους
διοτι πως να μαι εγω καλα εαν ειναι ο πατερας μου η ο αδελφος
μου στο νοσοκομειο η εχουν προβληματα υγειας!Το ιδιο ισχιει
και για τους γονεις και αγαπημενους του/της συντροφου μου.
Επισης και αυτοι θα πρεπει να περνανε καλα να μην εχουν οικονομικα
προβληματα.Δεν μπορω εγω να τρωω και να πινω και οι δικοι μου να υποφερουν!
Που ως γνωστο ειμαι ψυχοπονιαρα!
Θα ηθελα να εχω χρονο για εμενα αλλα να διαπρεψω και στην δουλεια.
Να κανω καριερα και υπεροχη οικογενεια............
Ζηταω πολλα?

θα ηθελα να εχω........? Μερος Α

Σκεφτομουνα ολα αυτα που θα ηθελα να εχω για να ειμαι καλα.
Ο λαος συνηθως λεει πως εαν εχεις την υγεια σου τα εχεις ολα .
Σιγουρα ειναι βασικη προυποθεση να εισαι καλα, αυτο ομως απο
μονο του δεν φτανει.Ειναι δυνατον να εισαι ανεργος και να ειναι
καλα η υγεια σου? Οχι βεβαια! Καποια στιγμη θα σε βρει το κακο
απο την στεναχωρια. Αρα πρεπει κατα πρωτον να εχεις την υγεια σου,
και κατα δευτερον μια δουλεια. Τα απολαμβανεις αυτα μονος σου?
Οχι. Θελεις παρεα . Τι σαν τον κουκο? Αρα χρειαζεσαι φιλους και
συντροφο που να σε αγαπαει !!!! Να τον/την αγαπας κι εσυ.
Για να περνατε ομως καλα πρεπει να εχετε και λεφτα! Γιατι μονο
με τον μισθο δεν μπορεις να πεις οτι περνας καλα παρεκτος και
δουλευεις για η με την κυβερνηση. Πρεπει να εχεις λοιπον backround.
Mεχρι εδω λοιπον χρειαζομαστε τεσσερα βασικα πραγματα.
Αυριο μερος 2o.Kαλημερα σας!

Τελευταια μερα!!!!

-Κι αν ηταν σημερα η τελευταια σου μερα το χεις ποτε σκεφτει ?
-Με ρωτησε η φιλη μου!
-Φτου φτου! Εφτυσα τον κορφο μου! Πω πω γρουσουζια αδελφακι μου δεν
λεμε για τιποτε αλλο?
-Κι αν ητανε?
-Ασε μας βρε Ελενη ειναι κουβεντες αυτες?
-Και γιατι δεν ειναι? Φοβασαι ε?
-Δεν ειναι η ωρα μου ακομα! Οταν θα γερασω θα το σκεφτω.
-Γιατι μονο οι γεροι πεθαινουν?
-Ελα βρε Ελενη μου τωρα, θα το σκεφτω και θα σου πω αυριο!
Ειπα γελωντας δυνατα. Καληνυχτα. Αναψα αλαρμ εκανα δεξια και αφησα την φιλη μου.
Επρεπε να παρω την κορη απο το φροντιστηριο,να παμε σπιτι να δω εαν ο γιος μου εχει
διαβασει, να βαλω να φαμε,να κανω την μικρη μπανιο,να κανει και ο μεγαλος ,μετα να τους
βαλω να κοιμηθουν ,να μαζεψω την κουζινα να βαλω φαγητο για την επομενη μερα,να απλωσω το πλυντηριο που εβαλα το προηγουμενο βραδυ,ολο και κατι περνωντας απο την
μια δουλεια στην αλλη θα μαζευω απο ρουχα ,παπουτσια μεχρι παιχνιδια.
Και τελος να κανω κι εγω ενα μπανιο.
Μολις τελειωσα εβαλα ενα ποτηρι κρασι και χωθηκα στον καναπε.
Σκεφτηκα αυτο που μου ειχε πει η φιλη μου . Η τελευταια μου μερα?
Αγχωθηκα εχω τοσες δουλειες! Το πρωι στη δουλεια μετα παιδια ,σπιτι!
Σε μια μερα δεν θα προλαβαινα τις δουλειες μου ειπα μεσα μου!
Μα τι λεω ?Μου ειπε αν ηταν η τελευταια μου μερα!!!
Ανατριχιασα ολοκληρη .Αρχισα να σκεφτομαι αυτους που αγαπω και με πιασαν κλαματα.
Σκεφτομουν πως θα ηταν στην κηδεια μου.Το εβλεπα σαν ταινια .
Τον αντρα μου ,τα παιδια μου,ολοι τους περιλυποι κλαινε .
Οι φιλοι λενε πολυ νεα ηταν η κακομοιρα τι κριμα .........τα παιδια της τωρα?
Ευτυχως που εχουν καλο πατερα, που τα αγαπαει πολυ!
Αρχισα να κλαιω δυνατα .Εκλαιγα στην κηδεια μου !
Μα τι κανω ειναι δυνατον!
Τι θα εκανα αραγε εαν ηξερα οτι την επομενη θα πεθαινα ?
Θα ειχα σιγουρα πανικοβληθει .
Δεν θα εστελνα τα παιδια σχολειο σκεφτηκα ,και θα τα κραταγα ολη την ημερα αγκαλια
να τα χορτασω .Θα ελεγα στον αντρα μου ποσο σημαντικος ειναι στην ζωη μου κι ας τον
ψελνω ολη την ημερα.Τωρα που το σκεφτομαι οποιον αγαπω τον ψελνω.Ετσι κανω και
με την μητερα μου.Μηπως θα επρεπε να παμε μια εκδρομη σκεφτηκα ,που μας αρεσουν τοσο.
Τι εχω χασει τοσα χρονια ?
Μας εφαγε το αγχος για το δανειο του σπιτιου και για το καινουργιο αυτοκινητο.
Ποσες φορες δεν μαλωσα τα παιδια απο το αγχος μου
Ποσες φορες δεν τσακωθηκα με τον αντρα μου.
Που πηγαν τα λεφτα ?Ειχαμε τοσα τι εγιναν........?
-Τι κανουμε?Αυτο θελαμε να κανουμε ?Πως αλλλαξαμε δρομο και δεν το καταλαβαμε.
Μεγαλωσαμε και παιρνουμε ομπρελα οταν βρεχει.
Παψαμε να νιωθουμε .Δεν εχουμε χρονο για τιποτε .
Μας παιρνει η μερα και μας οδηγει αυτη.
Εμεις ακολουθουμε γιατι ετσι πρεπει.
-Ανοιξε η πορτα ηρθε ο αντρας μου .
-Δεν κοιμασε ακομα ?Πως θα ξυπνησεις για την δουλεια το πρωι?
-Οπως παντα του ειπα .Σ αγαπω.
-Με κοιταξε και ηξερε τι ειχα σκεφτει προηγουμενος .
-Κι εγω μου ειπε το ξερεις.
Εχω τα παντα σκεφτηκα.......δεν το ειχα συνδητοποιηση.
Πρεπει να ξαναοδηγησω την ζωη μου.
Καληνυχτα.

καλημερα!
Εχω να γραψω καιρο και δεν ξερω πως να ξαναρχισω .
Μου συνεβησαν τοσα πολλα μεσα λιγους μηνες που
νομιζω οτι ολη η υπολοιπη ζωη μου δεν ειχε τοσα περιστατικα.
Δεν θελω να γραψω ομως γι αυτα προτιμω να ξεφευγω διαβαζοντας
τους διαδυκτιακους φιλους μου αν με θυμουνται ακομα !
Φιλακια πολλα σε ολους σας

-65 χρονων ειπα στον γιατρο που κοιταζε τις εξετασεις της.
-Νεα γυναικα ειπε.
-θα το ξεπερασει? ρωτησα.
-Δεν ξερουμε εμεις θα κανουμε το καλυτερο.
Απο τις 28 Δεκεμβριου η μαμα μου ειναι σε καταστολη και δεν εχει
ξεφυγει απο τον κινδυνο.
Σε λιγες ωρες μας συνεβει χωρις να εχει καποια ασθενεια .
Καλπαζουσα αγγειιτιδα ειπαν.Εγω πρωτη φορα ακουγα αυτη την ασθενεια.
Καθε πρωι που ξυπναω αναρωτιεμαι εαν ειναι ονειρο.
Καθε απογευμα στις 1800 εγω με τον πατερα μου ειμαστε εξω απο
την εντατικη περιμενοντας ενα καλο νεο.
Ο πατερας μου της μιλαει της δινει κουραγιο.Τον ακουει αραγε?
Της χαιδευει το χερι με το πλαστικο γαντι .
Δεν ξεστολιζει το χριστουγεννιατικο δεντρο εαν δεν γυρισει γιατι ακομα δεν εχουνε κανει χριστουγεννα μαζι .