Έβγαλα το ένα παπούτσι μου, γιατί ο πόνος ήταν ανυπόφορος.
To ψηλό τακούνι, μετά από ξενύχτι και χορό, θέλεις να το πετάξεις δίχως δεύτερη κουβέντα. Επιστρεφοντας στο σπιτι, το κορμί πονάει, και θέλεις επειγόντως το κρεβάτι σου. Κι εκεί που δεν ακούς, από την ένταση των ηχείων όλο το βράδυ και που μάλλον δεν έχεις καμία απ τις αίσθησεις σου, η μυρωδιά του ζεστού ψωμιού από τον φούρνο της γειτονιάς, έρχεται να σου θυμίσει πόσο γλυκά ξημερώνει. Να σε γυρίσει χρόνια πίσω, τότε που οι μυρωδιές, καθόριζαν
το χρόνο.
To ψηλό τακούνι, μετά από ξενύχτι και χορό, θέλεις να το πετάξεις δίχως δεύτερη κουβέντα. Επιστρεφοντας στο σπιτι, το κορμί πονάει, και θέλεις επειγόντως το κρεβάτι σου. Κι εκεί που δεν ακούς, από την ένταση των ηχείων όλο το βράδυ και που μάλλον δεν έχεις καμία απ τις αίσθησεις σου, η μυρωδιά του ζεστού ψωμιού από τον φούρνο της γειτονιάς, έρχεται να σου θυμίσει πόσο γλυκά ξημερώνει. Να σε γυρίσει χρόνια πίσω, τότε που οι μυρωδιές, καθόριζαν
το χρόνο.
Το ζεστό ψωμί, μόνο το ξημέρωμα έχει αυτή την υπέροχη μυρωδιά! Κι όμως το πρωί που φεύγω για την δουλειά, δεν το μυρίζω. Σήμερα όμως ένιωσα ότι είναι μία μυρωδιά, που αγαπώ πολύ. Μπήκα στο φούρνο, και πήρα ένα σωρό
μυρωδάτα καλούδια. Άνοιξα την πόρτα του σπιτιου με τα κλειδιά μου και βρήκα την μαμά μου στην κουζίνα να με περιμενει. Όλο το σπίτι, μύριζε ελληνικό καφέ! Τι υπέροχη μυρωδιά!
μυρωδάτα καλούδια. Άνοιξα την πόρτα του σπιτιου με τα κλειδιά μου και βρήκα την μαμά μου στην κουζίνα να με περιμενει. Όλο το σπίτι, μύριζε ελληνικό καφέ! Τι υπέροχη μυρωδιά!
Δεν θα μπορούσε να είναι πρωί, χωρίς την μυρωδιά του καφέ. Σίγουρα κάτι θα έλειπε. Ξάπλωσα να κοιμηθώ, πτώμα μα που να με πάρει ο ύπνος.
Είχε ξημερώσει χωρις αμφιβολια!
Άρχισα να σκέφτομαι, πόσο σημαντικές είναι οι μυρωδιές και πόσες είναι οι αναμνήσεις μου απ' αυτές.
Όταν γύριζα από το σχολείο, Χριστούγεννα, το σπίτι μοσχομύριζε μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να είναι τα Χριστούγεννα! Και το Πάσχα, σου έσπαγε την μύτη η μυρωδιά του τσουρεκιού και των κουλουριών!
Πόσο φτωχές θα ηταν οι γιορτές, χωρίς αυτές τις μυρωδιές!
Το καλοκαίρι παλι, όταν το βράδυ μπαίνω στο σπίτι μου, το νυχτολούλουδο έρχεται να μου επιβεβαιώσει την εποχή! Δεν θα μπορούσε να είναι καλοκαίρι, χωρίς την μυρωδιά του.
Και στις αναμνήσεις μου, η μυρωδιά απ' το άρωμα του πρώτου μου έρωτα δεν θα φύγει ποτέ.
Άρχισα να σκέφτομαι, πόσο σημαντικές είναι οι μυρωδιές και πόσες είναι οι αναμνήσεις μου απ' αυτές.
Όταν γύριζα από το σχολείο, Χριστούγεννα, το σπίτι μοσχομύριζε μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να είναι τα Χριστούγεννα! Και το Πάσχα, σου έσπαγε την μύτη η μυρωδιά του τσουρεκιού και των κουλουριών!
Πόσο φτωχές θα ηταν οι γιορτές, χωρίς αυτές τις μυρωδιές!
Το καλοκαίρι παλι, όταν το βράδυ μπαίνω στο σπίτι μου, το νυχτολούλουδο έρχεται να μου επιβεβαιώσει την εποχή! Δεν θα μπορούσε να είναι καλοκαίρι, χωρίς την μυρωδιά του.
Και στις αναμνήσεις μου, η μυρωδιά απ' το άρωμα του πρώτου μου έρωτα δεν θα φύγει ποτέ.
Μα κι οταν είναι Κυριακή! Η γειτονιά μου, μυρίζει κάρβουνο και ψητό!
Είναι η μικρή γιορτή της εβδομάδας.
Νιώθω υπέροχα, που ξαναβρήκα όλες αυτές τις ξεχασμένες μυρωδιές!
Εσείς τις θυμάστε?
4 σχόλια:
Εσυ γράφεις καλά !
Το ειδα και στις παλιότερες αναρτήσεις σου.
Θυμάμαι κι εγω την μυρωδιά του ψωμιού και του νυχτολούλουδου αλλα και το χώμα, τη μυρωδιά που χει το χώμα, παλια δεν ητανε παντού άσφαλτος.
Ομορφο θέμα :)
tzonako
Ιδιαίτερα όταν βρέχει το χώμα
μυρίζει υπέροχα!
Ευχαριστώ που πέρασες.
δεν χάθηκαν μόνο οι μυρωδιές χάθηκαν κι άλλα πολλά. αυτό που εμένα μου λείπει είναι η πρωϊνή συναυλία των πουλιών, το άγγελμα της μέρας από τα κοκόρια (τον τελευταίο κόκορα στη γειτονιά τον έκαναν κοκκινιστό γιατί ενοχλούσε το γείτονα), το γκάρισμα του γαϊδουριού, το πέταγμα της χρυσόμυγας... οι αλλάνες και οι φωνές και τα γέλια των παιδιών που παίζουν αμέριμνα.
Μας τα κλέψανε όλα και μας έδεσαν στο μαγκανοπήγαδο του μεροκάματου, μας κλέψανε τη γειτονιά και μας φυλάκισαν στα τσιμεντένια κλουβιά που τα είπαν διαμερίσματα.
Να είσαι καλά να θυμάσαι...
Λύκε μου
Πρέπει να τα θυμόμαστε όλα αυτά,
τις αισθήσεις μας ονομάζουμε
ζωή !
Δημοσίευση σχολίου