Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Καλημέρα Πόπη !!

Mετά από έναν χρόνο απουσίας ,
εσχεμμένα για να μην βρίσω .........
7 χρόνια απουσίας του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής μου,
της μάνας μου........ και η ζωή συνεχίζεται.
Μόνη όπως πάντα ήμουν ( και δεν το είχα καταλάβει) συνεχίζω να πολεμάω!
Δυνατή όσο ποτέ ολοκληρώνομαι και εκπλήσομαι απο τις δυνατότητες μου!
Σήμερα όμως γράφω για να βρίσω οποτε μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.
 Δεν λυπάμαι ούτε μετανιώνω για οτι έχω ζήσει έδινα πάντα τον καλύτερο εαυτό μου.
Λυπάμαι που δεν εκτιμήθηκε! Λυπάμαι που έζησα πολλά χρόνια με έναν άνθρωπο που το μόνο
που έκανε ήταν να παίρνει και δεν ήξερε να βλέπει μέσα στην ψυχή ..... ούτε καν την δική του.
Αλλά ούτε και να δίνει.
Το μόνο του μέλημα όλα αυτά τα χρόνια ήταν η εικόνα του στους άλλους.
Προσπαθούσε να έχει ένα κουλτουργιάρικο στυλ σοφιστηκέ δηλαδή του κώλου τα εννιάμερα πιο λαικά!
  Ολοι μας πάντα βλέπουμε την αλήθεια αλλα δεν ξέρω ακόμη γιατί κάνουμε τον μαλάκα!
Μάλλον τεμπέλιασα ..... κι έτσι πέρασαν πολλά χρόνια!  Νόμιζα ότι αυτός ήταν ο δυνατός ....
Διαπύστωσα ότι όχι απλά δεν ήταν ,,,,,,, γελιοποιήθηκε πολλές φορές στα μάτια μου !
Παρόλα αυτά προσπάθησα να τον σεβαστώ όσο μπόρεσα !
Σε αντίθεση μ εκείνον !
Πριν λίγο καιρό μου ανακοίνωσε...... ( δεν σε εκτίμηησα ποτέ ούτε σαν άνθρωπο  καλά έκανες και με άφησες  κι άργησες...)
Τότε κατάλαβα ότι είχα την τιμή να ζήσω πολλά πολλά χρόνια με έναν απο τους μεγαλύτερους
μαλάκες ! Με χίλια δυό κόμπλεξ! Πως πέφτουμε σε ληθαργο οι άνθρωποι και φεύγουν τα χρόνια?
Πριν λίγες μέρες διάβασα κάτι που μ έκανε και γέλασα όμως είναι τόσο μα τόσο αληθινό!
Λέει ; Από την στιγμή που θ' αναρωτηθείς εάν είναι κάποιος μαλακάς ..... είναι!!!
 Σκεφτείτε πιο απλοικα και θα διαπυστώσετε..... ανακαλύψετε πολλές αλήθειες!

Δεν υπάρχουν σχόλια: