Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Τα παιδιά μου κι εγώ.

Μεγαλώνουν τα παιδιά μου.... Μεγάλωσα κι εγώ μαζί τους. Ο Γιάννης μου μπήκε στα 18, του χρόνου ενήλικος...κάνει τόση χαρά! Η Δήμητρά μου έχει μπεί στα 13....κοπελίτσα. Κι εγώ την αποκαλώ ακόμα μωρό. Και οι δύο στην εφηβία μ'όλα τα καλά και τα κακά της. Ο Γιάννης μου σε δύσκολη περίοδο πρέπει να βάλει τα δυνατά του. Αλλά έφηβος...όπως είπα. ¨Εχει δυνατό χαρακτήρα και είναι έξυπνος πολύ. Όταν θέλει κάτι το πετυχαίνει...όταν θέλει... Πολύ καλό παιδί με αρχές και πάντα μπροστά από τους συνομίλικους του. Μεγάλωσε τόσο γρήγορα....σε λίγο θα ανοίξει τα φτερά του. Πόσο καμαρώνω και τρομάζω μαζί. Τι άδικο...τα μεγαλώνεις για να φύγουν. Οκ ξέρω έτσι πρέπει. Αλλά πείτε μου μία μάνα, μάνα όμως...που δεν νιώθει χαρά και μία ελαφριά πίκρα μαζί όταν φτάνει εκείνη η ώρα. Η μικρή μου....μου μοιάζει τόσο. Όταν την γέννησα η μαμά μου είπε....τώρα θα καταλάβεις τι τράβηξα για να σε μεγαλώσω! Ίδια είναι με σένα. Τότε δεν το πήρα και πολύ στα σοβαρά μετά κατάλαβα. Είναι πανέξυπνη,ζωηρή και πολύ όμορφη. Τσακώνετε με όλους και με όλα και περισσότερο μαζί μου. Έχει αδυναμία στον πατέρα της. Δεν ανησυχώ μετά από κάποια ηλικία θα ηρεμήσει. Δεν θα την αναγνωρίζουν. Έχει πείσμα κι αν βάλει κάτι στόχο το πετυχαίνει. Είναι αθλήτρια του μπάσκετ και έχει ταλέντο! Τελευταία είμαστε καλύτερα και είμαι χαρούμενη. Μου ανοίγεται....θέλει να πηγαίνουμε βόλτες και μιλάμε πολύ. Τους μεγαλώνω μόνη μου. Χωρίς καμμία βοήθεια από κανέναν! Πέρασα δύσκολα για να το καταφέρω κι εκεί που έλεγα χαθήκαμε όταν απολύθηκα χωρίς κανένα και με δηλώσεις του τύπου κόψε τον λαιμό σου ....και καλή δύναμη...ήρθε ο πρώτος μισθός μετά απο εξώδικα και καθημερινή πελάττισα στην επιθεώρηση εργασίας. Μόλις τα χρήματα τελειώνανε ήρθαν τα Χριστούγεννα και μετά απο μυνήσεις τσούπ το δώρο. Όταν κι αυτό τελείωνε και ο πανικός ερχόταν μόνιμος επισκέπτης στο κρεβάτι μου ήρθε η αποζημίωση! Τώρα που τελείωσε κι αυτή ξεκίνησα δουλειά! Όλη μέρα! Μα αυτό χρειάζονται μόνο τα δύο σου παιδιά θα με ρωτήσεις. Ερώτηση που κάνουν όλοι οι δήθεν φιλόσοφοι που γνωρίζω δυστυχώς κάποιους. Ναι θα απαντήσω πρώτα πρέπει να έχουν να φάνε, να ντυθούν, να μορφωθούν (αυτό στην χώρα μας το πληρώνεις πολύ ακριβά!). Την αγάπη μου ελπίζω να την νιώθουν. Μία κλασσική μαμά είμαι, περήφανη σαν παγώνι για τα υπέροχα παιδιά μου. Στόχος μου να τους δείξω τον δρόμο... και να τους δώσω εφόδια.

1 σχόλιο:

Λαμπηδονα είπε...

Αστείο πράγμα.... κάποια τα αποκάλεσε παιδιά ΜΟΥ.