Κάθε μέρα ένας καινούργιος αγώνας στα απλά στα καθημερινά.
Θαυμάζω όλους αυτούς τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα κοινά.
Φαντάζομαι ότι θα έχουν σίγουρα λύσει αυτά που εγώ παλεύω κάθε μέρα.
Αυτά που εμένα μου φαίνονται βουνά κάποιοι τα έχουν τακτοποιημένα.
Σήμερα ξύπνησα με καλή διάθεση.Παρόλα αυτά το εγκεφαλικό το γλύτωσα
στο παρατσάκ. Η κόρη μου δεν ήθελε να πάει σχολείο τις δύο πρώτες ώρες.
Με δικαιολογία ότι έχει αγγλικά και η δασκάλα τους βάζει βίντεο και βαριέται.
Αφότου έγινε ένας χαμός ξεκίνησα να έρθω στην δουλειά....μόνο δουλειά δεν είναι.
Φύλαξη της επιχείρησης μέχρι να ανοίξει ξανά. Ανεργη προς το παρόν.
Ανασφάλεια ανασφάλεια.....αλλά το μόνο καλό κοντά στα παιδιά μου.
Να τους δείχνω καθημερινά τον δρόμο.Να τους μιλάω καθημερινά ακατάπαυστα.
Θέλω να βλέπω αισιόδοξα τα πράγματα. Στην πραγματικότητα τίποτε δεν πηγαίνει καλά.
Και γι αυτό το λίγο εγώ κάνω μεγάλη προσπάθεια.
Οι μπαταρίες μου αδειάζουν και πως να ξαναγεμίσουν χωρίς χαρά;
Και δεν θέλω να κάνω απισιόδοξες σκέψεις. Λίγο φως χρειάζομαι απο μία χαραμάδα και
παίρνω δύναμη. Δεν είμαι αχάριστη γι αυτά που έχω. Τα παιδιά μου είναι υγιεί
και ξέρω ότι αυτό είναι σημαντικό. Το μόνο που έχω πιά είναι αυτό.
Είμαι μάνα. Η προσωπική μου ζωή καταστράφηκε.Δεν πραπονιέμαι....τα λάθη τα πληρώνουμε.
Σαν μάνα όμως προσπαθώ να είμαι άριστη.
Καλημέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου