Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Τελευταια μερα!!!!

-Κι αν ηταν σημερα η τελευταια σου μερα το χεις ποτε σκεφτει ?
-Με ρωτησε η φιλη μου!
-Φτου φτου! Εφτυσα τον κορφο μου! Πω πω γρουσουζια αδελφακι μου δεν
λεμε για τιποτε αλλο?
-Κι αν ητανε?
-Ασε μας βρε Ελενη ειναι κουβεντες αυτες?
-Και γιατι δεν ειναι? Φοβασαι ε?
-Δεν ειναι η ωρα μου ακομα! Οταν θα γερασω θα το σκεφτω.
-Γιατι μονο οι γεροι πεθαινουν?
-Ελα βρε Ελενη μου τωρα, θα το σκεφτω και θα σου πω αυριο!
Ειπα γελωντας δυνατα. Καληνυχτα. Αναψα αλαρμ εκανα δεξια και αφησα την φιλη μου.
Επρεπε να παρω την κορη απο το φροντιστηριο,να παμε σπιτι να δω εαν ο γιος μου εχει
διαβασει, να βαλω να φαμε,να κανω την μικρη μπανιο,να κανει και ο μεγαλος ,μετα να τους
βαλω να κοιμηθουν ,να μαζεψω την κουζινα να βαλω φαγητο για την επομενη μερα,να απλωσω το πλυντηριο που εβαλα το προηγουμενο βραδυ,ολο και κατι περνωντας απο την
μια δουλεια στην αλλη θα μαζευω απο ρουχα ,παπουτσια μεχρι παιχνιδια.
Και τελος να κανω κι εγω ενα μπανιο.
Μολις τελειωσα εβαλα ενα ποτηρι κρασι και χωθηκα στον καναπε.
Σκεφτηκα αυτο που μου ειχε πει η φιλη μου . Η τελευταια μου μερα?
Αγχωθηκα εχω τοσες δουλειες! Το πρωι στη δουλεια μετα παιδια ,σπιτι!
Σε μια μερα δεν θα προλαβαινα τις δουλειες μου ειπα μεσα μου!
Μα τι λεω ?Μου ειπε αν ηταν η τελευταια μου μερα!!!
Ανατριχιασα ολοκληρη .Αρχισα να σκεφτομαι αυτους που αγαπω και με πιασαν κλαματα.
Σκεφτομουν πως θα ηταν στην κηδεια μου.Το εβλεπα σαν ταινια .
Τον αντρα μου ,τα παιδια μου,ολοι τους περιλυποι κλαινε .
Οι φιλοι λενε πολυ νεα ηταν η κακομοιρα τι κριμα .........τα παιδια της τωρα?
Ευτυχως που εχουν καλο πατερα, που τα αγαπαει πολυ!
Αρχισα να κλαιω δυνατα .Εκλαιγα στην κηδεια μου !
Μα τι κανω ειναι δυνατον!
Τι θα εκανα αραγε εαν ηξερα οτι την επομενη θα πεθαινα ?
Θα ειχα σιγουρα πανικοβληθει .
Δεν θα εστελνα τα παιδια σχολειο σκεφτηκα ,και θα τα κραταγα ολη την ημερα αγκαλια
να τα χορτασω .Θα ελεγα στον αντρα μου ποσο σημαντικος ειναι στην ζωη μου κι ας τον
ψελνω ολη την ημερα.Τωρα που το σκεφτομαι οποιον αγαπω τον ψελνω.Ετσι κανω και
με την μητερα μου.Μηπως θα επρεπε να παμε μια εκδρομη σκεφτηκα ,που μας αρεσουν τοσο.
Τι εχω χασει τοσα χρονια ?
Μας εφαγε το αγχος για το δανειο του σπιτιου και για το καινουργιο αυτοκινητο.
Ποσες φορες δεν μαλωσα τα παιδια απο το αγχος μου
Ποσες φορες δεν τσακωθηκα με τον αντρα μου.
Που πηγαν τα λεφτα ?Ειχαμε τοσα τι εγιναν........?
-Τι κανουμε?Αυτο θελαμε να κανουμε ?Πως αλλλαξαμε δρομο και δεν το καταλαβαμε.
Μεγαλωσαμε και παιρνουμε ομπρελα οταν βρεχει.
Παψαμε να νιωθουμε .Δεν εχουμε χρονο για τιποτε .
Μας παιρνει η μερα και μας οδηγει αυτη.
Εμεις ακολουθουμε γιατι ετσι πρεπει.
-Ανοιξε η πορτα ηρθε ο αντρας μου .
-Δεν κοιμασε ακομα ?Πως θα ξυπνησεις για την δουλεια το πρωι?
-Οπως παντα του ειπα .Σ αγαπω.
-Με κοιταξε και ηξερε τι ειχα σκεφτει προηγουμενος .
-Κι εγω μου ειπε το ξερεις.
Εχω τα παντα σκεφτηκα.......δεν το ειχα συνδητοποιηση.
Πρεπει να ξαναοδηγησω την ζωη μου.
Καληνυχτα.

10 σχόλια:

Artanis είπε...

Καλημέρα Λαμπηδόνα (εμείς εδώ έχουμε μεσημέρι, σε σας θα ξημερώσει).
Ωραία ανάρτηση, και φυσικά τα έχεις όλα...
Να τα απολαύσεις λοιπόν, χωρίς φόβο, επειδή είναι μικρή η ζωή για να δηλητηριάζεις τις ωραίες στιγμές της με τέτοιες σκέψεις...
Καλά να περνάς, σε φιλώ...

monahikoslikos είπε...

Ποτέ δεν θα μάθεις ποια είναι η τελευταία σου μέρα...
Γι αυτό ζήσε τη κάθε μέρα, την κάθε στιγμή σου σαν να είναι η τελευταία!

Λαμπηδονα είπε...

Καλως ηρθες Artanis ευχαριστω που
περασες.Εχεις δικιο πολλες φορες
ομως ενω τα εχουμε ολα χανουμε τον δρομο.Το συστημα βλεπεις!
Σου ευχομαι καλη μερα μια και ειναι
εκει μεσημερι και καλη δυναμη.
Εγω μενω ξυπνια αυτη την εβδομαδα
γιατι δουλευω νυχτα.
Φιλια πολλα.

Λαμπηδονα είπε...

Λυκε ελπιζω να μην την μαθω γιατι
αυτο θα σημαινει οτι θα ειμαι πολυ
αρρωστη.
Θα ηθελα να μπορουσα να ζω την καθε μου μερα σαν να ειναι η τελευταια, ξερεις ομως οτι αυτο
δεν γινετε.
Φιλια πολλα.

wert01gf είπε...

Και βέβαια γίνεται να ζούμε την κάθε μέρα μας σαν να είναι η τελευταία. Και βέβαια γίνεται να κάνουμε πράγματα, να μοιράζουμε αγάπη, να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους μας. Και βέβαια δεν τα προλαβαίνουμε όλα πια.

Και βέβαια έχουμε μπει σε ένα λούκι που μας λέει ότι δεν υπάρχει τελευταία μέρα γιατί κάθε μέρα πρέπει να είναι παραγωγική, κάθε μέρα πρέπει να μας εξουθενώνει προτού πέσουμε για ύπνο. Μας οδηγεί στην τελευταία μέρα όμως..

Πρότυπα και κανόνες μιας άλλης ζωής. Μιας ζωής που δε ζούμε εμείς. Ίσως εκείνη μας ζει περισσότερο κι εμείς απλά τη συντηρούμε. Στενάχωρα πράγματα.
Χάρηκα ιδιαιτέρως που σε βρήκα.

Λαμπηδονα είπε...

wert01gf
Καλως ηρθες κι εγω χαρηκα αν και
εσυ μοιραζεις χαμογελα στο μπλογκ
σου.Πολυ καλο βιντεακι!!!!

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Σ αγαπω...

tzonakos είπε...

Eιναι απίστευτο.
Πόσο ίδια θα ειχα γράψει αν το αποφάσιζα να γράψω. Εχουν περάσει ίδιες σκέψεις και παρόμοιες σκηνές απο την ζωή μου αλλα δεν θέλω να τις μοιραστώ δημόσια, όχι ακόμα ισως.
Αποφάσισα να ζω την κάθε μερα ετσι που να απολαμβάνω την ζωή μου, ωσπου να ρθει εκεινη η μερα...
Να προλάβω μόνο να κάνω μερικά πράγματα που θέλω.

Λαμπηδονα είπε...

Τζονακο καλησπερα.
Ανθρωποι ειμαστε και παρα τις
διαφορες μας μοιαζουμε ολοι.
Ο θανατος δε ειναι κατι που ολοι
εχουμε στο νου μας.
Φιλια πολλα.
Χαρηκα που σε ξαναβρηκα.

Λαμπηδονα είπε...

exoaptonkyklo
EYXARISTΩ