Καλημέρα Πόπη !!

Mετά από έναν χρόνο απουσίας ,
εσχεμμένα για να μην βρίσω .........
7 χρόνια απουσίας του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής μου,
της μάνας μου........ και η ζωή συνεχίζεται.
Μόνη όπως πάντα ήμουν ( και δεν το είχα καταλάβει) συνεχίζω να πολεμάω!
Δυνατή όσο ποτέ ολοκληρώνομαι και εκπλήσομαι απο τις δυνατότητες μου!
Σήμερα όμως γράφω για να βρίσω οποτε μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.
 Δεν λυπάμαι ούτε μετανιώνω για οτι έχω ζήσει έδινα πάντα τον καλύτερο εαυτό μου.
Λυπάμαι που δεν εκτιμήθηκε! Λυπάμαι που έζησα πολλά χρόνια με έναν άνθρωπο που το μόνο
που έκανε ήταν να παίρνει και δεν ήξερε να βλέπει μέσα στην ψυχή ..... ούτε καν την δική του.
Αλλά ούτε και να δίνει.
Το μόνο του μέλημα όλα αυτά τα χρόνια ήταν η εικόνα του στους άλλους.
Προσπαθούσε να έχει ένα κουλτουργιάρικο στυλ σοφιστηκέ δηλαδή του κώλου τα εννιάμερα πιο λαικά!
  Ολοι μας πάντα βλέπουμε την αλήθεια αλλα δεν ξέρω ακόμη γιατί κάνουμε τον μαλάκα!
Μάλλον τεμπέλιασα ..... κι έτσι πέρασαν πολλά χρόνια!  Νόμιζα ότι αυτός ήταν ο δυνατός ....
Διαπύστωσα ότι όχι απλά δεν ήταν ,,,,,,, γελιοποιήθηκε πολλές φορές στα μάτια μου !
Παρόλα αυτά προσπάθησα να τον σεβαστώ όσο μπόρεσα !
Σε αντίθεση μ εκείνον !
Πριν λίγο καιρό μου ανακοίνωσε...... ( δεν σε εκτίμηησα ποτέ ούτε σαν άνθρωπο  καλά έκανες και με άφησες  κι άργησες...)
Τότε κατάλαβα ότι είχα την τιμή να ζήσω πολλά πολλά χρόνια με έναν απο τους μεγαλύτερους
μαλάκες ! Με χίλια δυό κόμπλεξ! Πως πέφτουμε σε ληθαργο οι άνθρωποι και φεύγουν τα χρόνια?
Πριν λίγες μέρες διάβασα κάτι που μ έκανε και γέλασα όμως είναι τόσο μα τόσο αληθινό!
Λέει ; Από την στιγμή που θ' αναρωτηθείς εάν είναι κάποιος μαλακάς ..... είναι!!!
 Σκεφτείτε πιο απλοικα και θα διαπυστώσετε..... ανακαλύψετε πολλές αλήθειες!

Με τα μάτια κλειστά - Γιώτα Νέγκα (Στην υγειά μας Alpha) {7/3/2015}

To κομοδίνο...(αναδημοσιευση)

To κομοδίνο...

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να θεωρούν μια γυναίκα, δεδομένη... Πώς θα είναι πάντα εκεί, να περιμένει, να ανέχεται να κάνει να προσπαθεί. Να της φέρεσαι σαν κομοδίνο που το προσπερνάς, ακουμπάς κανα σώβρακο επάνω, που βαριέσαι και να το ξεσκονίσεις γιατί βαριέσαι και που το βλέπεις. Αν φίλε μου όμως ήταν το κομοδίνο σου, τότε δεν θα υπήρχε θέμα γιατί τα κομοδίνα ούτε σκέφτονται ούτε μιλάνε ούτε πληγώνονται, ούτε πονάνε.

Τα κομοδίνα δεν αναστενάζουν κάθε φορά που σκέφτονται τί ωραία τω καιρώ εκείνο

Τα κομοδίνα τις νύχτες δεν κλαίνε, δεν θυμώνουν, δεν κρατάνε μούτρα, δεν δίνουν όλο τους το είναι για να σε συνεφέρουν.

Και οκ είναι άκρως φυσιολογικό να το βαρέθηκες το κομοδίνο, να μην σου ταιριάζει, να μην το θέλεις άλλο βρε αδερφέ.

Να ονειρεύεσαι ένα νέο που σου γυάλισε, δεν σε κρίνω, δεν θα σου πω πως αυτό πήρες και χώνεψέ το.

Αλλά μην το κρατάς στην αποθήκη σκονισμένο, μην το κλωτσάς, μην το βλασφημάς κάθε φορά που το βλέπεις, δεν σου φταίει αυτό.

Μια φίλη έγραψε πρόσφατα πως με τα παιδιά πρέπει οι γυναίκες να προσπαθούν, πρέπει να τα κάνουν όλα, να παλεύουν να κρατήσουν το σπίτι τους και τον Αγά χαρούμενο και σε απόλυτο ενδιαφέρον.

Θύμωσα, δεν μπορώ ρε.

Δεν μπορώ να δεχτώ πως μόνο οι γυναίκες πρέπει να παλεύουν, να προσπαθούν, να τα κάνουν όλα για να μην βαρεθεί, να μην ξενοκοιτάξει.

Για να μην καταντήσουν να γίνουν κομοδίνα σκονισμένα που κλαίνε βουβά τις νύχτες.

It takes two to tango ποτέ μην τα περιμένεις όλα από τους άλλους και όταν θέλεις κάτι, κυνήγησέ το.

Αυτά έχω μάθει στη ζωή μου.

Όταν περιμένεις τα πάντα από τους άλλους, κάποια στιγμή μένεις με άδεια χέρια.

Μετά τα παιδιά, τα πράγματα γίνονται ζόρικα, υπάρχουν φάσεις και καταστάσεις που κανένας δεν σε έχει προετοιμάσει.

Ζουν οι γυναίκες τόσο μεγάλες αλλαγές, σωματικά συναισθηματικά ορμονικά, ψυχολογικά που θέλει εσένα εκεί, θέλει πολλά κιλά μαγκιάς φίλε μου για να τα καταφέρεις.

Δεν έχει αποτύχει εκείνη να σε κρατήσει, αλλά εσύ.

Ναι η γυναίκα πέφτει με τα μούτρα στα παιδιά αλλά για θυμήσου φίλε μου, η μανούλα σου το ίδιο δεν έκανε;

Εσύ τί έχεις κάνει για να της πάρεις τα μυαλά;

Γιατί δεν απολαμβάνεις το ίδιο την πατρότητα;

Γιατί ξαφνικά σκέφτεσαι τί καλά που ήταν πρίν τις κραιπάλες, τα ξενύχτια και ό,τι άλλο μπορεί να σου έχει λείψει.

Γιατί δεν σκέφτεσαι πως και το κομοδίνο είχε ζωή πρίν από εσένα, γιατί δεν πάει το μυαλό σου πόσες πολλές θυσίες έχει κάνει αυτό το ρημάδι το κομοδίνο για να σου χαρίσει το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου;

Τί νομίζεις, πως το κομοδίνο δεν έχει θέλω;

Πόσο μα πόσο λάθος είσαι...

Κάποια στιγμή το κομοδίνο θα αρχίσει να μιλάει και όταν εσύ δεν θα ακούς, το κομοδίνο θα βγάλει πόδια.

Τί; Δεν βγάζουν πόδια τα κομοδίνα;

Ξύπνα καλέ μου, δεν είναι κομοδίνο η γυναίκα δίπλα σου!

Δύσκολο πράγμα να είσαι γονιός.
Χωρίς συνταγή πρέπει να πετύχεις το γλυκό.
Όποτε πήγα με συνταγή απέτυχα.
...αλλά και χωρίς....μπάχαλο!
Σας αγαπώ Δήμητρα και Γιάννη.
Κάνω λάθη αλλά ποιά μάνα δεν γίνεται πιεστική όταν είναι
κρίσιμα τα πράγματα για το καλό των παιδιών της?
Κάνω κύριγμα συχνά αλλά η επάληψη δεν είναι η μητέρα της μαθήσεως?
Σας πιέζω αλλά δεν είναι καλύτερα να μάθετε από εμένα πριν τα αντιμετωπίσετε
απ' την ζωή?
Δύσκολο πράγμα να είσαι σωστός γονιός γιατί δεν είσαι πάντα ευχάριστος.
Σωστός.....ποιός μπορεί να ξέρει όταν πρόκειται για παιδιά στην εφηβία.
Καθένα ξεχωριστή προσωπικότητα...διαφορετικούς χειρισμούς.

Tania Tsanaklidou :Patoma

Μενέλαος Λουντέμης - ένα παιδί μετράει τ' άστρα ...

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ ஜ ΕΛΥΤΗΣ ஜ