Αντιο καλε μου φιλε.......

Ο/Η monahikoslikosείπε... Τι έπαθες Πόπη μου κι έβγαλες τα σώψυχά σου στη ζούγκλα του διαδικτύου? Για ξανασκέψου το. Ο λύκος ήτανε και παραμένει φίλος και της Λαμπηδόνας και της Πόπης. Υ.Γ Πάντως για 46 χρονών δεν σ΄ειχα με το τίποτα ε. 8 Αυγούστου 2012 8:20 μ.μ. Ο/Η Λαμπηδονα είπε... Kαλε μου φιλε ηταν δυσκολο να απαντησω. Οταν εχω θλιψη τα χανω...μπλοκαρω. Ηθελα να γραψω κατι ξεχωριστο στο τελευταιο σου σχολιο. Κατι πολυ ομορφο. Τοσο οσο η ψυχη σου.Αλλα με τα λογια δεν τα παω καλα. Με πνιγουν τα συναισθηματα και.....με ξερεις. Μακαρι εκει που εισαι να ειναι ομορφα! Η ελλειψη της Λαμπηδονας και της Ποπης ειναι μεγαλη απο την απουσια σου. Μακαρι να υπαρχει κατι εκει που πας και να δεις και την μανουλα μου. Αντιο καλε μου Αντωνη. 19 Αυγούστου 2012 10:16 π.μ Συλλυπητηρια στα κοριτσια του και στα εγγονια του και σε ολους οσους τον χασανε απο την ζωη τους.

Ψυχαναλυση

Mετα απο διακοπες και καλη διαθεση, ειπα να βγαλω τα εσωψυχα μου. Ελπιζω οποιος και αν με διαβασει να παρει θετικη ενεργεια. Ειμαι 46 χρονων και μολις πριν λιγους μηνες αρχισα σχεδον να τα βρισκω με τον εαυτο μου.

Να αποδεχομαι και να αγαπω τις αδυναμιες μου και τα ελατωματα μου σαν ατομο. Δικαιολογοντας με, λεω οτι δεν βρηκα χρονο να ψαξω την ψυχη μου. Οντας αισθαντικο ατομο παντα ασχολιομουνα με τις αναγκες των αλλων. Πρακτικα και συναισθηματικα, παραμεριζοντας το εγω μου. Αυτο μου εδινε ιδιαιτερη ευχαριστηση. Αποφευγοντας τις συγκρουσεις και με τους αλλους και με εμενα.Βγαζοντας με απο τα δυσκολα. Ειχα μια ευτυχισμενη ζωη χωρις πολλες απαιτησεις. Αλλα αυτο ειναι μια μεγαλη συζητηση.... Ανωριμη λοιπον συναισθηματικα! Δυσκολο να αποδεχτεις τα ελαττωματα σου... Ολοι λεμε, ε και ποιος δεν εχει ελαττωματα κανεις δεν ειναι τελειος! Αναφερομενοι στα ελαττωματα του αλλου! Οταν θα το ξανακουσετε ρωτηστε τον συνομιλητη η φιλο σας. Τα δικα σου ποια ειναι? Να δειτε που οι περισσοτεροι δεν τα ξερουν! Λοιπον δεν ειμαι τελεια εχω συναισθηματικη ανωριμοτητα! Συμπεριφερομαι στα παιδια μου σαν να ειμαι αδελφη τους και στον συντροφο μου σπασμωδικα, γιατι στα δυσκολα τα χανω και κανω του κοσμου τις μαλακιες. Αυτη ειναι η ρωγμη μου. Ομως σε καθε τι κακο που εχουμε κατι καλο βγαινει. Με αυτο το ελαττωμα μου παραμενω παιδι με ολα τα καλα ενος παιδιου. Ειμαι αυθορμητη, χαρουμενη, αισιοδοξη και στα χειροτερα. Χρειαζομαι πολυ λιγα για να νιωσω καλα. Φτιαχνω την διαθεση ολων! Εχω χιουμορ. Κανω αστεια. Τα παιδια μου με νιωθουν φιλη τους(κακο εν μερη, αυτο το δουλευω) ομως ειμαι κοντα τους περισσοτερο. Ειμαι ξεχωριστη οπως ολοι μας! Αγαπω τον εαυτο μου. Μου αρεσει οπως ειμαι. Νιωθω πολλα συναισθηματα για τους γυρω μου, δεν ζηλευω και χαιρομαι πραγματικα με την χαρα των αλλων. Βοηθαω οπου μπορω και εχω μια απεραντη καρδια ανεγγιχτη απο τις δυσκολιες και τα στραπατσα. Νιωθω συχνα εφηβη, οτι μπορω να κατακτησω τον κοσμο ολο! Ειμαι η Ποπη.