Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

-65 χρονων ειπα στον γιατρο που κοιταζε τις εξετασεις της.
-Νεα γυναικα ειπε.
-θα το ξεπερασει? ρωτησα.
-Δεν ξερουμε εμεις θα κανουμε το καλυτερο.
Απο τις 28 Δεκεμβριου η μαμα μου ειναι σε καταστολη και δεν εχει
ξεφυγει απο τον κινδυνο.
Σε λιγες ωρες μας συνεβει χωρις να εχει καποια ασθενεια .
Καλπαζουσα αγγειιτιδα ειπαν.Εγω πρωτη φορα ακουγα αυτη την ασθενεια.
Καθε πρωι που ξυπναω αναρωτιεμαι εαν ειναι ονειρο.
Καθε απογευμα στις 1800 εγω με τον πατερα μου ειμαστε εξω απο
την εντατικη περιμενοντας ενα καλο νεο.
Ο πατερας μου της μιλαει της δινει κουραγιο.Τον ακουει αραγε?
Της χαιδευει το χερι με το πλαστικο γαντι .
Δεν ξεστολιζει το χριστουγεννιατικο δεντρο εαν δεν γυρισει γιατι ακομα δεν εχουνε κανει χριστουγεννα μαζι .